35) Portillón de Oô

Aro txikiko izotz garaian, 35) Portillón de Oô glaziarra eta 36) Ekialdeko eta 37) Mendebaldeko Seil de la Baquo glaziarrek osatutako glaziar bakar bat osatzen zuten, 139 hektareako azalera zuena. Perdiguero mendiguneko handiena zen eta Pirinioetako hirugarrena, Monte Perdido-Cilindro de Marboré eta Anetoko glaziarraren atzetik bakarrik. Ez zen bere luzeragatik nabarmendu (750 m gehienez), baina bai bere zabalera handiarengatik, 3 km-ko zabalerako garapena izan zuena, Monte Perdidoko glaziarrak bakarrik gainditua.
XIX. mendearen amaierako argazki-erregistroek oraindik ere glaziarraren aurrealde konbexu baten garapena erakusten dute, geroago Portillón de Oô glaziarrak okupatu zuen sektorean. Haren banaketa glaziar independente gisa 30eko hamarkadan gertatu zen. XX. mendearen azken herenetik aurrera, relicto glaziar gisa geratu zen, Perdiguero mendebaldeko gailurraren (3.176 m) eta Portillón de Oô edo Olivier mendia (3.050 m) artean.
2017an hormagunearen morfologia tipikoa erakusten zuen jada, baina oraindik mugimendu arrasto ahul batzuk antzematen ziren, 2022an desagertu ziren arte, orduan homargune gisa sailkatu baitzen. Ordutik, haren hondamendia nabarmen areagotu da eta gaur egun 0,8 hektareako azalera baino ez du mantentzen.