38) Gourgs Blancs

Occitanie

Gourgs Blancs glaziarra, 53 hektarearekin, Pirinioetako 12. handiena izan zen. XX. mendearen hasieran, glaziar-izotzaren lodierak Gourgs Blancs-en lepoa (2.877 m) gainditzen zuen, ekialderantz jaisten zen hizkuntza txiki bat osatuz, Pirinioetan glaziar-difluentziaren adibide urrietako batean.
Literolako Ibones Blancosekin antzera, gehiegizko zulaketak eta ondorengo izotzaren atzerakadak “gougs blancs” (aintzira-iboniak) berrien sorrera eragin dute. Hauek uraren kolore zuri-xaharragatik nabarmentzen dira, izotzaren higadura-ekintzak sortutako sedimentuek (glaziar-irina) eraginda.
Egungo hormagune hau bi hormagune nagusitan zatitu zen. Ekialdekoena (38-1), Jean Arlaud gailurraren (3.065 m) eta Gourgs Blancs gailurraren (3.129 m) artean. Hegoaldekoena (38-2), gailur horren eta Pointe Lourde Rocheblave (3.108 m) artean. Biak narriatuz eta murriztuz joan dira, eta gainera higadurazko materialez estalita daude.
Gaur egun, ekialdeko zatia (38-1) tamaina txikiko hormagune moduan agertzen da, paretaren babestuen dagoen sektoreari itsatsita. Zati handiena (38-2) hiru unitate nagusitan banatu zen, 2020an oraindik ikusgai zeudenak. 2023an hormagunearen zati nagusia zen ikusgai.
Desagertutako glaziar honen zati guztiek 0,6 hektareako azalera dute guztira, eta litekeena da sektorean ugari den higadura-materialak estalitako beste aztarna batzuk ere egotea.

Este aparato glaciar pertenece al siguiente macizo:

C) Perdiguero mendigunea

Occitanie, Aragón
20 glaziar

38) Gourgs Blancs

Comparativa de imágenes

2006

2023

17 urteko konparaketa.

Gourgs Blancs hormagunea zatiketa-prozesuan 2006an, bere etorkizuneko desagerpena eta erorketek eragindako estalkiaren garrantzia antzematen zirelarik. (Pierre René).

223.- 2023an. Ezkerrean, oso murriztua eta ilunduta dagoen ekialdeko hormagunea (38-1). Erdian, zati zabalena (38-2), baita ere oso mimetizatua. (Galou Rando).

Galería de imágenes

Ekialdeko Gourgs Blancs-eko Hormagunea (38-1), Jean Arlaud mendia (18) eta Gourgs Blancs lepoa (20) lagun. Bigarren hormagunea, hedadura handiagokoa (38-2), bere hiru zatirekin eta Gourgs Blancs (17) eta Pointe Lourde Rocheblave (19) gailurrekin 2017an. (Jordi Camins).

Gourgs Blancs glaziarra 1882an, izen bereko lepoa gaindituz. Difluentzia nagusia argazkiaren beheko eskuin aldean ezkutatuta dago. (Maurice Gourdon).

2017an, zatiketak burututa. Ezkerrean, ekialdekoena (38-1), goiko eta beheko zatiekin. Erdian, hormagune nagusia eta bere zatikiak (38-2). Eskuinean, bakartua eta urrundua, hirugarren zatia. (Jordi Camins).

Ekialdeko hormagunearen (38-1) bi unitateak 2017an. Goiko aldean, paretari itsatsita, oraindik bizirik dirauen zatia. Behealdean, eguzkiak argituta, dagoeneko desagertua den zatia edo baldin badago, higadura-materialak estalita ikusgaitza dena. (Jordi Camins).