Saltar al contenido
Criosfera Pirineos

Macizos / G) Néouvièlle mendigunea

52) Néouvièlle

52) Néouvièlle

Kontserbazio-egoera onargarrian dagoen erriberarik ez izateak zaildu egiten du Glaziarrak Izotz Aro Txikian hartu zuen dimentsioa mugatzea; estimazioen arabera, 16,5 ha ingurukoa zen, 750 metroko luzera handienera iritsita eta mendigune osoaren izotzaren %14 inguru barne hartuta. Oro har, haren garapenak ez zuen inguruko glaziarren erdia ere gainditzen: 53) Maniportet, 54) Pays Baché eta 55) Lac Tourrat.
XX. mendearen hasieran, haren morfologiak atzeraldi handi baten zantzuak ematen zituen, eta mende horren azken laurdena hasterakoan, asko hondatutako hormagune bihurtua zen. Datu zehatzik ez bazegoen ere, 1980an desagertutzat eman zen.
Néouvielle-ko glaziar zaharra da mendigune honetako mendiko ibilbideak deskribatzen dituzten gidetan gehien aipatzen denetako bat. Bere “elur zaharretik” igotzea XX. mendean Néouvielle tontorrerako ohiko igoeran erakargarritasun nagusietako bat zen.

Este aparato glaciar pertenece al siguiente macizo:

Macizo de Néouvièlle

G) Néouvièlle mendigunea

Occitanie
5 glaziarrak

Galería de imágenes

Néouvièlle (1) tontorra eta bere antzinako AG (52) kokalekua. Ramougn mendia (2) eta haren desagertutako AG (51). Maniportet hormagunea (53), Trois Conseillers (3) eta Turón de Néouvièlle (4) tontorrekin. Lac Tourrat hormagunea (55), Pic Long (5) ipar-aurpegian. Pic Maubic (6) eta Lac de Cap Long (10). (Jordi Camins – 2017).

Néouvièlle glaziarraren (52) antzinako kokalekua eta tontorra (1), jada lau hamarkada baino gehiagoz bere izenak “elur zaharra” izateari ez dio justiziarik egiten. Kokapen bera ikus daiteke 294, 296 eta 297 irudietan ere. (Jordi Camins – 2012).

Aurreko argazkiaren antzeko kokapen batetik, Néouvièlle hormagunearen azken zatia (goikoa), eta elur-zuloak 1976an. (Egilea ezezaguna).

Tontorretik gertu, oso hondatutako Néouvièlle hormagunea, ia erabat hondatuta eta desagertzear dagoena, 1976an. (Egilea ezezaguna).

Aurreko irudiaren antzeko ikuspegitik, Néouvièlle glaziar desagertuaren kokapenean elur-zulo batzuk, uda amaitu baino lehen desagertzen direnak. (Jordi Camins – 2012).