68) Marbore Mendebaldea

Occitanie

Marboré Mendebaldeko glaziar-aparatua, Gavarnie Haranetik oso ikusgarria, hiru hormagunek osatzen zuten (ekialdekoa, erdikoa eta mendebaldekoa), Marboréko Pikoaren ipar-ipar-mendebaldeko magalean kokatuak. Izotz Aro Txikiko morrena-arrastoek XIX. mendean trilogiaren joera nabarmena adierazten dute, orduan multzoak 37 hektareako hedadura izan baitzuen.
80ko hamarkadaren amaierara arte, hiru glaziar aktibo izan ziren. Maiz irudi zuten ekialdekoa eta erdikoa elkartuta zeudela, baina benetan elkarbanatutako elur-gordailu baten hondarrak ziren, eta horrek eguzki-erradiazioaren aurrean babesa eskaini zien. Gertakari horrek, era berean, haien eboluzioa ikustea eta behin betiko desagerpenaren data zehaztea zaildu zuen.
Altuerarik handienean zegoena ekialdekoa zen (1), Marboréko Ipar Korridoretik elur-ekarpenak jasotzen zituena. Hiruretan hondatuena eta zabalena zen aldi berean, nahiz eta gainazalaren zati handi bat higadura-materialez estalita egoteak kontrako itxura ematen zuen. Erdian zegoena (2) eta mendebaldekoena (3), Marboréko Ipar-Mendebaldeko Espoloiaren bi aldetatik elurra jasotzen zuten.
2022. urtean ikusi ziren azkeneko aldiz ekialdekoa eta erdialdekoa gainbehera egoeran, eta mendebaldekoak kontserbazio egoera hobea erakusten zuen. 2023ko urte bereziki beroan, bi sekzioak desagertu egin ziren. 2024an elurzulo iraunkorrek desagertutako hiru heleroen antzinako kokapena okupatu zuten.
68)ko trilogia hau (Marbore mendebaldea) ez da nahastu behar Monte Perdidoko mendigunean dauden eta Marboreko Ekialdeko glaziarra edo Zilindrokoa batera osatu zuten ekialdeko, 63 erdialdeko eta 64) mendebaldeko Marboreko gailuekin.

Este aparato glaciar pertenece al siguiente macizo:

I) Gavarnie mendigunea

Occitanie, Aragón
12 glaziar

Galería de imágenes

Marbore Mendebaldeko AGren kokapenaren irudia (68) 2017an, osatzen zuten hiru heormagunekin (1-2-3), Marbore Tontorraren iparraldeko harresiari atxikiak (3), eta hiru Urjauziko Tontorretatik hurbil (4). Petit Astazú (2) eta Astazuko Lepoa (14), Gavarnie isurialdea Monte Perdido Mendigunetik bereizten duena, bere Goiko Hormagunearekin (58) eta Beheko Glaziarrarekin (59), eta Marboreko Ekialdeko (62), Erdialdeko (63) eta Mendebaldeko (64) AGak, Zilindroko gailurrarekin (15). (Jordi Camins).

Marbore Mendebaldeko AGa (68) 2012an, bere hiru hormagunekin (1-2-3). Petit Astazú (2), Pico de Marboré (3) eta Tres Picos de la Cascada (4), La Cascada Hormagunearekin (69). (Jordi Camins).

Ezkerrean Marbore Mendebaldeko AGa, 1904 eta 1914 artean. Eskuinean, La Cascada glaziarra. (Juli Soler Santaló – AFCEC).

Aurreko irudiko kokapen beretik, Marbore Mendebaldeko AGren hormaguneak 1992an. Eskuinean, Cascada glaziarra. (Jordi Camins).

Aurreko iruditik 10 urte igaro ondoren, 2002an Marbore mendebaldeko AGren hiru hormaguneak. (Jordi Camins).

2012an Marbore mendebaldeko AGren Erdiko zatiaren (68-2) xehetasuna, kontserbazio-egoera onargarrian. (Jordi Camins).

Mendebaldeko Marboreko hiru AG zatiak, ekialdekoa eta erdialdekoa (1-2) oso hondatuta daude, eta mendebaldekoa hobeto kontserbatzen da altuera txikiagoan (3). (Jordi Camins).

2022an, Marbore mendebaldeko AGren 68-1 eta 2 zatien xehetasuna, hondar-egoeran, iraungi baino urtebete lehenago. (Jordi Camins).

2022an, Marbore mendebaldeko AGren 68-3 hormagunearen xehetasuna; itxuraz kontserbazio-egoera hobea izan arren, ez zuen pasa 2023 urtea. (Jordi Camins).

2024an, elurzuloek Marbore mendebaldeko AGa osatzen zuten iraungitako hiru hormaguneen antzinako kokalekua hartzen dute berriro. (Jordi Camins).